Mijn eerste keer handboogschieten bij RK was super spannend en een ervaring die ik niet had willen missen. We waren ruim op tijd bij de wedstrijdlocatie, Cafe Zaal de Schuif in Gemonde. Samen met zeven Barebow Schutters van L’Arc, waaronder Sylvia, Sam, Arno, Chris, en Paul voor de 1e klasse, en Ferdinand en ik voor de 2e klasse. Ik herkende enkele gezichten van andere clubs van de kwalificatierondes, maar er waren vooral veel nieuwe gezichten.
Ik was nieuwsgierig naar mijn tegenstanders, maar kreeg te horen dat de andere 2e klasse schutters zich hadden afgemeld. Hoewel ik teleurgesteld was dat ik niet tegen anderen kon schieten, gaf het me ook rust, wetende dat ik in ieder geval een directe plek in de finale had tegen Ferdinand.
Ik begon ontspannen aan de eerste ronde, alsof het een trainingsdag op de club was. Mijn eerste serie ging sterk, maar ik verloor wat concentratie in de laatste rondes, vooral toen bleek dat ik gelijk stond met Sylvia, van wie ik lessen had gevolgd. Ondanks dat ik Sylvia niet wist bij te houden, was ik blij met mijn score van 236 van de 300.
Na de lunch begon de tweede kwalificatieronde. Ondanks mijn automatische plek in de finale, deed ik mijn best. De spanning begon echter toe te nemen, wetende dat de finale voor de 1e en 2e plek eraan kwam. Mijn score was nu 222, terwijl Ferdinand me langzaam inhaalde met 216.
Diep ademhalen. Dat herhaalde ik in mijn hoofd terwijl mijn handen klam werden van het zweet. Ik stond op het punt de finale tegen Ferdinand te schieten, iemand die beter met spanning omgaat en een vergelijkbaar niveau heeft. We kregen steun van clubleden en ik had ook mijn vader en broer als supporters.
In de eerste ronde won ik, maar in de tweede ronde kwamen mijn pijlen wat lager uit. Toch won ik ook die ronde. Het staat nu 4-0 en de eerste tot de 6 wint. Als het de eerste twee rondes niet zichtbaar was, was het nu niet te missen. Mijn handen trilde van nervositeit en mijn armen wilde maar niet omhoog om op het geel te richten. Ferdinand scoorde deze keer met een prachtig groepje, het is nu 4-2.
Sylvia gaf me wat tips; "richt van hoog naar laag, het is makkelijker je armen te laten zakken." Met elke pijl nam ik de tijd en met de tip lukte het me twee mooie schoten te maken. Nu nog de laatste. Ferdinand had al drie keer geschoten. Het was zenuwslopend, wetende dat ik het niet zou volhouden als we nog een ronde moesten schieten. Mijn laatste schot voelde onzeker, maar bij de blazoenen aangekomen bleek ik 2 punten hoger te scoren, waardoor ik de eerste plek behaalde met 6-2.
Na de prijsuitreiking gingen we samen uit eten om de dag goed af te sluiten. Het was een geweldige ervaring en een leuke dag om samen met mijn clubleden handboog te schieten. Ik zou zeker elke beginnende schutter aanraden om snel aan wedstrijden deel te nemen en te leren omgaan met zenuwen, iets waar ik zelf nog lang niet klaar mee ben.